[CUT]
"กิน?"
"กินน้ำ...ของเจ้านายน่ะ"
"น้ำจากส่วนไหนก็ได้
ขอแค่เป็นของเจ้านาย" คำตอบที่ได้มานั้นทำเอายุนกิเเทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง
น้ำจากร่างกายคนเรามันก็มีอยู่ไม่กี่แบบใช่มั้ยล่ะ ยิ่งน้ำจากผู้ชายแล้ว...
"ขอน้ำจากยุนกิให้โฮปกินได้มั้ย?"
หัวกลมถูไถไปตามอกแกร่งเหมือนกับที่ชอบทำเวลาอ้อน
ลิ้นเล็กตวัดเลียที่ปลายคางคนที่นั่งนิ่งอย่างต้องการเรียกร้องความสนใจ
"ยุนกิ?"
ตาคมปรายลงตามเสียงเรียก ดวงตาใสแจ๋วจ้องมองมาที่เขาอย่างออดอ้อน ไหนจะกลีบปากสีสดที่เผยอออกน้อยๆนั่นอีก
ไม่ไหวแล้วเว้ย!!!
"ยุน...อื้อ"
เสียงเรียกถูกกลืนหายไปลำคอเมื่อปากเล็กๆนั่นถูกอีกคนบดขยี้ลงมาเต็มแรง
ลิ้นร้อนเลาะเลียไปตามรอยแยกของกลีบนุ่มนิ่มก่อนจะแทรกเข้าไปภายในเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆเปิดปากออก
ความหวานจากโพรงปากเล็กนั้นเรียกความกระหายจากร่างสมส่วนได้มากโข
มือหนาที่ตอนแรงประคองรั้งท้ายทอยสวยไว้ค่อยๆเลื่อนขึ้นไปบนกลุ่มสีส้มก่อนที่ปลายนิ้วเรียวจะสัมผัสที่ใบหูปุกปุยของอีกฝ่ายเบาๆ
"อะ ยะ ยุนกิ ไม่ หูโฮป
หื้อ~"
คนที่กำลังคล้อยไปตามเกมในตอนแรกสะดุ้งทันที ใบหน้าน่ารักผละหนีออกจากจูบ
มือเล็กขยุ้มเสื้อยืดสีดำของยุนกิแน่น
"มันรู้สึกยังไงบ้าง?"
ถามพลางใช้นิ้วคลึงไปตามใบหูตั้งๆบนศีรษะกลม
"แปลกๆ โฮปรู้สึก ฮือ แปลก
อ๊ะ เมี๊ยว!"
เอ่ยตอบอย่างติดขัดก่อนจะเผลอร้องออกมาเสียงดังเมื่อหางยาวๆของตนที่แกว่งไปมานั้นถูกจับเอาไว้
"ตรงนี้ก็รู้สึกเหรอ?"
ยุนกิเอ่ยถามอย่างสนใจ
มือขาวไล่สัมผัสตั้งแต่โคนหางไปยังส่วนปลายก่อนจะลองดึงเบาๆ
"อื้อ อย่านะเมี๊ยว ยุนกิ
อ๊ะ อย่าดึงหางโฮป อ๊า" แมวน้อยบนตักร้องเสียงหลง
มือเล็กที่ตอนแรกแค่กำเสื้อตะกุยแผ่นอกแกร่งอย่างแรง เล็บคมๆจิกผ่านเนื้อผ้าลงไปถึงผิวกายของอีกคนจนเลือดซิบ
"เขาบอกว่าจุดอ่อนไหวของแมวอยู่ที่หูกับหาง
ปีศาจแมวก็เหมือนกันสินะ"
ดวงตาคมมองร่างที่กำลังบิดเร้าอยู่บนตักแล้วยกยิ้มมุมปาก
ยุนกิจัดการอุ้มร่างบางๆที่กำลังสั่นระริกไปวางบนเตียงก่อนจะจัดให้อยู่ในท่าคลาน
"ยะ ยุนกิ จะทำอะไร
อ๊า!"
เจ้าแมวน้อยร้องออกมาดังลั่นเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่สอดเข้ามาจากด้านหลัง
ปากอิ่มอ้ากว้างจนเห็นเขี้ยวเล็กๆเช่นเดียวกับผ้าปูที่นอนสีเทาที่กำลังขาดออกจากกันเนื่องจากกรงเล็บแหลมคมที่จิกลงไปอย่างแรง
"อย่าเกร็งสิ หายใจเข้าลึกๆ"
ยุนกิเอ่ยปลอบ
นิ้วเรียวที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอย่างใจเย็น
แต่เพราะมันทั้งเล็กและแน่นจึงทำให้ไม่สามารถเข้าไปได้คล่องนัก
"เจ็บ ยุนกิ โฮป อึ่ก
โฮปเจ็บ" เสียงหวานร้องครวญครางอย่างน่าสงสารจนยุนกิต้องใช้มืออีกข้างรั้งใบหน้าสวยมาจูบปลอบให้หายตื่นกลัว
"อื้อ อ๊ะๆ อา อื้ม"
ไม่นานนักเสียงครางก็เริ่มหลุดออกมาจากปากอิ่มอีกครั้งเมื่ออีกคนเริ่มขยับนิ้ว
จากหนึ่งแล้วจึงค่อยๆเพิ่มจำนวนขึ้นจนเป็นสาม
นิ้วเรียวขยับชักเข้าออกถี่รัวจนช่องทางน้อยๆที่ตอนแรกเกร็งแน่นจนขยับไม่ได้เริ่มผ่อนคลายลงบ้างแล้ว
"อ๊า อื้อ ยุนกิ ยุน
อ๊ะ"
"อ๊ะๆ แฮ่ก อ๊ะ
เมี๊ยว!!!"
ริมฝีปากสีสดอ้ากว้างก่อนจะร้องออกมาสุดเสียงเมื่อสิ่งที่อยู่ภายในตัวถูกดึงออกอย่างรวดเร็วแล้วแทนด้วยอะไรบางที่อย่างที่ใหญ่กว่าตอนแรก
"ซี๊ด แน่นชิบ" ยุนกิซี๊ดปาก
มือใหญ่ยึดที่สะโพกกลมไว้ก่อนจะค่อยๆขยับดันกายเข้าออกอย่างช้าๆ
ความอุ่นและแรงตอดรัดที่กำลังเล่นงานเขาอยู่ในตอนนี้มันรู้สึกดีจนเผลอสบถออกมาเบาๆ
"ฮึก เจ็บ ยุนกิ ฮึก
โฮปเจ็บ ยุนกิใจร้าย"
เสียงสะอื้นบวกกับกายบางที่สั่นระริกเนื่องจากความเจ็บปวดนั้นทำให้ยุนกิต้องโน้มตัวลงไปจนแผ่นอกแข็งแรงแนบชิดกับแผ่นหลังเนียน
มือขาววางทาบลงบนมือเล็กสอดประสานนิ้วเข้าด้วยกันทั้งสองข้างพลางจูบที่แก้มนิ่มเบาๆ
"อ๊ะๆ อื้อ อ๊า"
แมวน้อยใต้ร่างครางเสียงหวานเมื่อสะโพกสอบดันกายขยับเข้าออก
ถึงแม้จะถูกยึดไว้ด้วยแขนแข็งแรงของคนที่ทาบทับอยู่
แต่กายเล็กก็ยังโยกไปตามแรงของการสอดใส่จากด้านหลังจนกระพรวนที่คอส่งเสียงกรุ๊งกริ๊ง
"อ๊ะๆๆๆ ยุนกิ อื้อ
ยุนกิ"
"ว่าไงแมวน้อย อืม
ตอดดีชะมัด" ยุนกิครางเสียงต่ำ
จมูกโด่งและริมฝีปากร้อนซุกลงไปขบเม้มซอกคอหอมก่อนจะย้ายขึ้นมาไซร้ตามกกหูที่เป็นจุดอ่อนไหวจนคนโดนกระทำต้องครางออกมาด้วยความเสียว
"โฮป รู้...สึก อึ่ก!
แปลกๆอีกแล้ว"
เสียงใสพยายามเอ่ยบอกความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไรกับคนที่กำลังมอบมันให้
ยุนกิยกยิ้มแล้วจึงขยับไปกระซิบที่ข้างหูเบาๆ
"เขาเรียกว่าเสียวเด็กดี"
"อื้อ อ๊าๆ โฮป สะ เสียว
เมี๊ยว โฮปเสียว" พอรู้ว่ามันคืออะไรแล้ว
เจ้าแมวตัวน้อยก็เลยเลือกที่จะเอ่ยมันออกมา
ยุนกิที่ได้ยินแบบนั้นก็จัดการรัวสะโพกเร่งจังหวะให้เร็วและลึกขึ้น
ส่วนปลายหัวกระทบกับจุดไวต่อสัมผัสของคนใต้ร่างซ้ำๆจนอีกคนร้องครางลั่นก่อนจะกระตุกปลดปล่อยออกมาเปื้อนผ้าปูที่นอน
"อ๊ะๆ ฮั่ก อะ
อ๊าาาาา!"
ยุนกิซอยสะโพกถี่รัวเมื่อเห็นว่าเจ้าแมวน้อยของเขาแตะถึงขอบสวรรค์เรียบร้อยแล้ว
กายแกร่งขยับเข้าออกภายในเรือนกายสวย
ช่องทางสีสดยังคงตอดรัดยุนกิแน่นอยู่ตลอดเวลาถึงแม้ว่าอีกคนจะเสร็จแล้วก็ตาม
"แฮ่กๆ
อ๊ะ!"
ร่างบอบบางที่ฟุบลงกับที่นอนอย่างหมดแรงสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจู่ๆแท่งร้อนที่ขยับอยู่ในกายถูกถอนออกไปอย่างรวดเร็ว
ยุนกิย้ายตัวเองจากด้านหลังไปยังด้านหน้าของคนที่ฟุบอยู่ก่อนจะช้อนใบหน้าน่ารักขึ้น
"อ้าปากเร็ว
ได้เวลาอาหารเเล้ว" ริมฝีปากสีแดงอ้าออกตามคำสั่ง
ยุนกิประคองใบหน้าของอีกคนไว้แล้วจึงส่งแท่งกายร้อนเข้าไปในปากเล็กๆที่อ้ารออยู่
ขยับเข้าออกอยู่สองสามครั้งก่อนจะกระตุกปลดปล่อยเข้าไปในโพรงปากเล็ก
"อึ่ก แค่กๆ"
"เป็นไง อร่อยมั้ย?"
มือใหญ่ลูบแผ่นหลังเนียนเบาๆเมื่อเห็นว่าอีกคนสำลักจนหน้าแดงไปหมด
ปล.
กลับไปสกรีมกันที่แหล่งซ่องสุมของเรากันด้วยนะคะ 55555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น