[CUT scence]
"สิทธิ์ที่เป็นผัวพี่ไง"
พูดจบ ริมฝีหยักก็กดจูบลงบนปากอิ่มในทันที โฮซอกตกใจ
มือบางยกขึ้นดันอกแกร่งก่อนจะเปลี่ยนเป็นจิกลงไปแรงๆเมื่อกลีบปากล่างถูกฟันคมของอีกคนขบกัดลงมาจนรับรู้ได้ถึงรสชาติของเลือด
มือข้างที่จับคางไว้ก็บีบแรงขึ้นจนโฮซอกต้องเผยอริมฝีปากเปิดทางให้อีกฝ่ายส่งลิ้นร้อนเข้ามา
ความอุ่นชื้นที่แทรกเข้ามาในโพรงปากนั้นทำให้คนถูกรุกล้ำไม่รอช้า
เขี้ยวเล็กกัดลงบนลิ้นหนาอย่างแรง รสเค็มปร่าบวกกับกลิ่นคาวเลือดกระจายไปทั่วปาก
"อื้อ...แฮ่ก"
โฮซอกหอบหายใจหนักเมื่อริมฝีปากได้รับอิสระ อกบางกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรวดเร็วเพื่อสูดเอาอากาศเข้าไปให้เพียงพอต่อการแลกเปลี่ยน
"พี่ทำผมเจ็บ" น้ำเสียงเย็นเหยียบพร้อมกับนัยน์ตาวาวโรจน์ที่จ้องมานั้นทำให้โฮซอกต้องหันหน้าหนี ก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจเสื้อแขนกุดสีขาวที่ใส่อยู่นั้นถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆเช่นเดียวกับกางเกงหนังรัดรูปสีดำที่ถูกกระชากออกจากเรียวขาสวย ร่างสูงหัวเราะในลำคอเมื่อร่างของคนที่อยู่ด้านล่างเริ่มสั่นระริก
"ไม่... ไม่เอานะ! อย่าทำแบบนี้!" เสียงหวานร้องอย่างหวาดหวั่นเมื่อร่างถูกพลิกให้อยู่ในท่าคลานเข่า ก่อนที่ดวงตาเรียวสวยจะถูกปิดกั้นด้วยผ้าสีดำสนิท เสียงโซ่ที่ครูดกับหัวเตียงคิงไซส์พร้อมกับข้อมือบางที่ถูกกระชากไปข้างหน้า สัมผัสความเย็นยะเยือกจากโซ่ที่กำลังพันรอบข้อมือตนเองนั้นทำเอาโฮซอกต้องขบริมฝีปากเอาไว้เพื่อลดความกลัว
"อะ อ๊า!!!" โฮซอกกรีดร้องออกมาสุดเสียงเมื่อความอุ่นร้อนสอดแทรกเข้ามาในช่องทางรักอย่างไม่ทันตั้งตัว มือบางกระชากสายโซ่ที่คล้องอยู่หัวเตียงจนตึง ขาเรียวที่ตั้งอยู่สั่นระริกเช่นเดียวกับใบหน้าสวยที่เชิดขึ้น ความเจ็บแล่นริ้วขึ้นไปตามแนวกระดูกสันหลังเนื่องจากความใหญ่โตที่แทรกกายเข้ามาโดยไม่มีการเตรียมพร้อม
"เจ็บ...จอง...อึ่ก จองกุก! เราเจ็บ!" เสียงหวานร้องบอกด้วยความเจ็บปวดแต่อีกคนก็หาได้สนใจไม่ แท่งเนื้อร้อนยังคงกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงภายในช่องทางคับแคบ เลือดที่ไหลออกมาเพราะการฉีกขาดของช่องทางนั้นกลายเป็นน้ำหล่อลื่นสำหรับคนที่กำลังสวนสะโพกใส่ร่างบางที่เป็นเครื่องรองรับอารมณ์ได้อย่างดี
"ฮือ พอแล้ว...พอ อ๊า!" เสียงสะอื้นบวกกับเสียงอ้อนวอนยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง โฮซอกรู้สึกเจ็บจนเหมือนกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ใบหน้าหวานซุกลงกับข้อมือที่ถูกล่ามเอาไว้ น้ำตาใสไหลผ่านผ้าที่ปิดตาเอาไว้ลงมาอาบแก้มนุ่ม
เจ็บ...เจ็บจะแย่อยู่แล้ว...
กริ๊ก!
"เฮือก! อ๊า!!!" โฮซอกหวีดร้องเมื่อปลอกคอสีแดงสดที่สวมอยู่บนลำคอขาวนั้นถูกดึงรั้งด้วยแรงจากด้านหลัง ใบหน้าหวานเงยเชิดขึ้นอีกครั้งเช่นเดียวกับแผ่นหลังบางที่แอ่นไปตามแรงดึง นั่นจึงทำให้สะโพกมนหยัดขึ้นเพื่อรับแรงกระเเทกได้มากกว่าเดิม
"จองกุก อื้อ พอนะ ระ...เราเจ็บ"
"อะ...เราผิด อึ่ก เราผิดเอง"
"..."
"อ่ะ...เรา...เรา...อ๊ะ"
"เรา...อึ่ก...เราขอโทษ" สะโพกสอบที่สวนกระแทกแท่งกายเข้าสู่ช่องทางอุ่นร้อนอย่างรุนแรงในทีแรกหยุดชะงักลงเช่นเดียวกันกับแรงดึงรั้งปลอกคอจากด้านหลังที่อ่อนลงไป โฮซอกขยับตัวเล็กน้อย ใบหน้าหวานที่ถูกปิดกั้นการมองเห็นด้วยผ้าสีดำค่อยๆหันกลับไปยังด้านหลัง มือบางพยายามจะเอื้อมไปควานหาอีกคนกลับถูกดึงรั้งไว้ด้วยโซ่บนหัวเตียง สะโพกสวยสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงความอุ่นจากอีกคนที่วางมือลงมา
"เราขอโทษ" สิ้นคำขอโทษ แก่นกายที่ฝังอยู่ในร่างก็ถูกถอนออกไป พร้อมกับโซ่ที่พันธนาการข้อมือบางเอาไว้ในตอนแรกก็ถูกปลดออก เหลือเพียงกุญแจมือสีเงินที่ยังคงคล้องอยู่บนข้อมือเล็กและผ้าปิดตาสีดำที่ยังไม่ได้รับการแก้
"อื้อ" โฮซอกครางในลำคอเมื่อร่างกายถูกดึงให้ไปชิดกับแผ่นอกแกร่งพร้อมกับใบหน้าที่ถูกพลิกให้มารับจูบจากอีกคน คราวนี้โฮซอกเป็นฝ่ายเปิดปากให้ร่างสูงได้ส่งลิ้นเข้ามาอีกครั้งอย่างเต็มใจ ลิ้นร้อนกวาดต้อนเอาความหวานจากภายในโพรงปากเล็กอย่างเนิบนาบแต่กลับหนักหน่วงและร้อนแรงจนโฮซอกแทบจะไหลลงไปกองกับพื้นถ้าไม่ได้ท่อนแขนที่คอยโอบเอวและมือหนาที่คอยประคองท้ายทอยเอาไว้
"อือ...จองกุก จองกุกอ่า" เสียงหวานร้องเรียกชื่อคนรักเมื่อร่างถูกดันลงให้นอนราบลงไปกับพื้นเตียง มือบางทั้ง 2 ข้างที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยกุญแจมือยกขึ้นหมายจะไขว่คว้าร่างของอีกคนแต่กลับถูกมือหนารวบเอาไว้แล้วดันให้ขึ้นไปอยู่เหนือหัวแทน
"จองกุก...อ๊ะ ปะ...ปลดมันออก...อื้อ...นะ" เสียงหวานเอ่ยอย่างกระท่อนกระแท่นเมื่อสัมผัสได้ถึงจมูกโด่งกับริมฝีปากร้อนที่กำลังซุกไซร้ไปตามซอกคอ โฮซอกเอียงหน้าเพื่อให้อีกคนได้ทำอะไรๆถนัดขึ้น เม้มปากเเน่นเนื่องจากความเจ็บเมื่อผิวเนื้อถูกดูดและขบกัดจนโฮซอกคิดว่ามันน่าจะเป็นรอย
"จองกุก...อึ่ก! เราขอร้อง อื้อ!" เสื้อแขนกุดที่กลายเป็นเศษผ้าไปแล้วถูกดึงออกให้พ้นทาง แรงดึงและการเสียดสีจากเนื้อผ้าทำให้เรือนร่างขาวขึ้นรอยแดงเป็นริ้วๆ จองกุกมองคนใต้ร่างที่กำลังบิดไปมาด้วยแววตากระหาย ใบหน้าหล่อก้มลงดูดดุนยอดอกสีอ่อน ส่วนอีกข้างก็ใช้มือบดขยี้อย่างแรงจนอีกคนต้องหลุดเสียงครางออกมาพร้อมทั้งแอ่นอกเข้าหาสัมผัสรุนแรงนั่นอย่างลืมตัว แกนกายสีหวานที่เริ่มชูชันขึ้นมาเพราะอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นนั้นทำให้อีกคนที่กำลังฝากรอยรักไว้บนแผ่นอกและหน้าท้องเป็นลอนสวยหัวเราะหึในลำคอ
"พี่มันร่าน" โฮซอกหวีดร้องเมื่อมืออุ่นเข้าครอบครองแก่นกายตน จังหวะที่เนิบช้าและแรงที่ขยำลงมาทำให้โฮซอกต้องส่งเสียงครางออกมาสะโพกมนถดเข้าหามือใหญ่ด้วยความต้องการ
"อือ...เร็ว เร็วนี้ได้ไหม อึ่ก...นะ"
"อยากมากขนาดนั้นเลยรึไง?"
"ฮึก...อยาก เราอยาก อ๊า!" ตอบด้วยน้ำเสียงกระเส่าก่อนจะเชิดหน้าครางออกมาพร้อมกับเรียวขาขาวที่แยกออกกว้างขึ้นเมื่อโพรงปากของอีกคนเข้าครอบครองแท่งกายสวย ความอุ่นชื้นภายในบวกกับลิ้นร้อนๆที่ตวัดโลมเลียอยู่นั้นทำให้โฮซอกต้องบิดสะโพกไปมาด้วยความเสียว เล็บคมจิกลงบนฝ่ามือตัวเองเพื่อระบายอารมณ์
"อื้อ จองกุก จองกุก" โฮซอกร้องเรียกคนที่กำลังปรนเปรอให้อยู่ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความต้องการ สมองเริ่มขาวโพลนเมื่อรู้สึกถึงขอบแห่งสุขสมที่กำลังใกล้เข้ามา แต่แล้วทุกอย่างก็หายไปในพริบตาเมื่อร่างสูงจัดการดับฝันเขาโดยการถอนปากออกแล้วเอานิ้วปิดรูเล็กไว้ไม่ให้ปลดปล่อย
"อึ่ก ปล่อย ปล่อยเราเถอะนะ" เสียงหวานอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร สายผ้าสีดำที่ใช้ผูกตาของโฮซอกถูกดึงออก แสงสว่างจากไฟในห้องทำให้นัยน์ตาสวยต้องหรี่ลงเล็กน้อยเพื่อปรับโฟกัส และสิ่งที่เห็นตรงหน้าก็คือใบหน้าหน้าหล่อกับดวงตาคมกริบที่กำลังมองมาที่เขา ผ้าสีดำในมือใหญ่ถูกใช้มัดแกนกายสีหวานที่กำลังสั่นระริกเพราะอยากปลดปล่อย โฮซอกช้อนตามองอย่างออดอ้อนแต่สิ่งที่ได้รับมาคือเรียวปากหยักของอีกคนที่กระตุกยิ้มอย่างน่ากลัว
"คนร่านๆอย่างพี่ มันต้องโดนลงโทษ" พูดจบก็ดึงร่างบางที่นอนหอบหายใจอย่างทรมานขึ้นมาประชิดตัว มือใหญ่กดแผ่นหลังบางให้แอ่นลงไปจนเห็นสะโพกสวยที่กระดกขึ้นมา ก่อนจะส่งนิ้วเข้าไปในช่องทางหลังทีเดียว 3 นิ้ว
"อื้อ! เจ็บ!" แผ่นหลังเนียนกระตุก ภายในตอดรัดนิ้วเรียวยาวที่ชักเข้าชักออกอย่างรวดเร็วด้วยความเจ็บระคนเสียว ปลายเล็บของร่างสูงจิกลงบนผนังนุ่ม งอครูดและหมุนคว้านจนโฮซอกต้องซุกหน้าลงกับไหล่หนา เสียงหอบครางที่ดังอยู่ข้างๆหูทำให้จองกุกเพิ่มความเร็วในการขยับนิ้วขึ้นอีก
"อ๊า อึ่ก อ่ะ" น้ำตาใสไหลอาบแก้มนุ่ม สะโพกมนขยับตามจังหวะที่อีกฝ่ายชักนำด้วยอารมณ์ที่ตีรวนอยู่ภายใน จองกุกลอบยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของอีกคนที่กำลังเผลอไผลไปตามการกระทำของเขา มือหนาสอดเข้าที่กลุ่มผมนุ่มก่อนจะกดให้ใบหน้าสวยที่แดงก่ำไปด้วยอารมณ์ลงไปซุกกับเป้ากางเกงยีนส์ที่กำลังอึดอัดของตน
"จัดการซะสิ" เสียงครางแผ่วเบาดังขึ้นราวกับรับคำสั่ง ฟันซี่เล็กงับเข้าที่กระดุมและซิปกางเกงก่อนจะปลอดมันเช่นเดียวกับชั้นในสีเข้มที่โดนร่นลงจนสิ่งที่อยู่ภายในดีดขึ้นมาตรงหน้า ปากอิ่มอ้าออกก่อนจะค่อยๆกลืนกินความใหญ่โตเข้าไป มือบางประคองส่วนฐานเอาไว้ก่อนที่ริมฝีปากสีสดจะขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ ละเลงลิ้นลงบนส่วนปลายบานไล้เลียตวัดไปมาพลางใช้มือช่วยรูดไปตามลำกายแข็งจนร่างสูงต้องสูดปากด้วยความเสียว
"เก่งขึ้นนี่...ซี๊ด"
"อือ อึ่ก" มือหนากดหัวทุยเอาไว้พลางสวนกายเข้าไปมากขึ้นจนอีกคนต้องร้องอื้ออึงเพราะส่วนปลายของมันทิ่มเข้าที่คอหอย โฮซอกดิ้น มือน้อยที่ตอนแรกประคองส่วนฐานอยู่ยกขึ้นไปจิกบนหน้าท้องแกร่งเช่นเดียวกับฟันคมที่จงใจงับเบาๆแล้วครูดไปตามลำกายใหญ่เหมือนเป็นการแก้แค้น
เพี๊ยะ!
"อื้อ!" เสียงร้องดังขึ้นอีกครั้งเมื่อมือใหญ่ฟาดลงบนบั้นท้ายกลมกลึงพร้อมกับสะโพกสอบที่สวนกระแทกความเป็นชายของตนเข้าไปอย่างแรงจนโฮซอกต้องห่อริมฝีปากให้กระชับ หัวทุยพยายามขยับขึ้นลงตามจังหวะที่เอาแต่ใจของอีกฝ่ายจนกระทั้งรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ฉีดเข้ามาในโพรงปาก จองกุกค่อยๆถอนกายออกจากปากอิ่ม น้ำนมสีขุ่นที่ยังไม่ทันปลดปล่อยหมดก็พุ่งออกมาใส่จนเลอะตามใบหน้าหวาน
"กลืนลงไป" จองกุกสั่งเมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังจะคายออกมา นัยน์ตาเรียวเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยพลางมองด้วยความตกใจ
ถึงจะเคยใช้ปากแต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่จองกุกจะบังคับให้เขากลืนมันลงไป ไม่มีแม้กระทั่งปล่อยในปากด้วยซ้ำ...
นี่เป็นครั้งแรกเลยที่โฮซอกรู้สึกกลัว ถึงแม้ว่าปกติเซ็กส์ของจองกุกจะรุนแรงอยู่แล้ว แต่มันก็ไม่เคยป่าเถื่อนแล้วก็หยาบคายจนทำให้เขาต้องร้องไห้ตลอดเวลาแบบนี้
"ทำไม กินน้ำของผัวนี่มันจะตายรึไง กลืน!" มือหนาบีบเข้าที่คางสวยพร้อมกับน้ำเสียงที่ดุดันนั้นทำให้โฮซอกต้องกลั้นใจกลืนน้ำคาวในปากลงไปอย่างช่วยไม่ได้
"แค่นี้ทำมาเป็นเรื่องมาก ทีกับคนอื่น..." มือที่บีบคางอยู่ปล่อยออกเมื่อเห็นว่าอีกคนกลืนลงไปแล้วพลางมองร่างบางตรงหน้าด้วยแววตาเย้ยหยัน
"เราไม่เคยทำกับใคร!" โฮซอกกรีดเสียง น้ำตาที่คลอหน่วยอยู่เต็มขอบตาไหลออกมาอีกครั้งเมื่อได้ยินคำพูดเสียดสีของอีกฝ่าย
"เหรอ? ไม่อมแต่ปล่อยให้มันเอาสินะ"
"จอนจองกุก!" คำพูดร้ายกาจที่ถูกเอ่ยออกมานั้นทำให้โฮซอกลืมตัว มือบางยกขึ้นก่อนจะเหวี่ยงลงบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างแรงจนอีกคนหน้าหัน จองกุกส่งเสียงหึในลำคอ มือหนายกขึ้นปาดของเหลวสีแดงที่ซึมออกมาตามมุมปากทิ้งก่อนจะหันมาจ้องหน้าอีกคนด้วยความไม่พอใจ
"ใช่ ผมชื่อจอนจองกุก จอนจองกุกที่เป็นผัวพี่ไงจองโฮซอก!" มือหนากระชากคนตรงหน้าเข้ามาใกล้จนอีกร่างบางขึ้นไปเกยอยู่บนตัก จองกุกก้มลงมองซอกคอขาวที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากฝีมือตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงตอนที่ร่างบนตักของเขากำลังกอดรัดกับคนอื่น ความโกรธที่ตอนแรกสงบลงไปบ้างแล้วในตอนแรกเริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง ยิ่งได้เห็นท่าทางขัดขืนจากคนตรงหน้ายิ่งทำให้หงุดหงิดเข้าไปใหญ่
"อยากมากเหรอวะถึงต้องไปให้มันดูดคอแบบนั้น!"
"โอ๊ย! เจ็บ เราเจ็บ!" มือเล็กตะกุยแผ่นอกแกร่งเมื่อก้อนเนื้อนิ่มถูกแหวกออกพร้อมกับความใหญ่โตที่กระแทกกายเข้ามาอีกครั้งอย่างไร้ความอ่อนโยน จองกุกผลักร่างบางให้หงายหลังลงไปกับเตียง เรียวขาขาวถูกยกขึ้นพาดบ่าพร้อมกับร่างสูงที่ขยับแทรกเข้ามาให้แนบชิดขึ้น
"ถ้าอยากมากนักเดี๋ยวผมจะเอาให้รูแหกไปเลยดีมั้ย!" ตะคอกอย่างลืมตัว สะโพกสอบเพิ่มจังหวะสอดใส่อย่างรุนแรงจนคนใต้ร่างขยับไปตามการกระแทก แผ่นหลังบางเสียดสีไปกับที่นอนจนรู้สึกแสบ
"อ๊า! อึ่ก ฮือ" เล็บคมจิกเล็บลงบนฝ่ามือตัวเองอย่างต้องการระบายความเจ็บ ผนังนุ่มตอดรัดอย่างรุนแรงทุกครั้งที่แก่นกายร้อนขยับเข้าออก เสียงครางบวกกับเสียงร้องไห้ที่ดังระงมไปทั่วห้องนั้นทำให้จองกุกรู้สึกตัวแล้วผ่อนแรงลงเล็กน้อยเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะขาดใจไปเสียก่อน
"พี่มันร่านโฮซอก" คำพูดบาดหูยังคงดังออกมาทำเอาอีกคนต้องปล่อยน้ำตาให้ไหลอีกครั้ง ร่างสูงยังคงขยับกายอย่างเอาแต่ใจเหมือนเดิม นัยน์ตาคมจ้องมองใบหน้าหวานที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ก่อนที่ใจจะกระตุกวูบเมื่อเผลอสบตากับคนใต้ร่าง ประกายความน้อยใจที่ฉายชัดอยู่ในดวงตารูปอัลมอนด์ที่แดงก่ำจากการร้องไห้นั้นทำให้จองกุกเริ่มรู้สึกผิด
เขาไม่เคยทำแบบนี้กับโฮซอกเลยซักครั้ง...
ไม่เคยพูดจาแบบนี้ ไม่เคยขืนใจจนอีกฝ่ายร้องไห้แบบนี้...
"ไอ้นั่นมันดีกว่าผมตรงไหน?" เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาพร้อมกับความรุนแรงที่เริ่มจะผ่อนลงนั้นทำให้โฮซอกแปลกใจ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงซุกไซร้ตามซอกคอหอม ริมฝีปากหยักที่พรมจูบลงบนอกบางไล่ลงไปถึงหน้าท้องขาวแล้วย้อนกลับขึ้นไปยังสันกรามสวยทำเอาโฮซอกต้องบิดตัวด้วยความเสียว
"มันรู้เหรอว่าท่าไหนที่จะเข้าไปในตัวพี่ได้มากสุด?" จองกุกกระซิบด้วยน้ำเสียงเเหบพร่าพลางงับใบหูเล็กเบาๆ มือข้างนึงสอดเข้าใต้หลังส่วนอีกข้างสอดเข้าใต้สะโพกมน ก่อนจะออกแรงยกให้ร่างบางขึ้นมานั่งบนตักแทน
"อื้อ จองกุก! อย่า...ฮึก มันลึก" เสียงครางหวานดังขึ้นเมื่อถูกเปลี่ยนตำแหน่ง สิ่งที่คาอยู่ภายในร่างนั้นถูกดันเข้าไปลึกกว่าเดิมเพราะท่วงท่าที่อำนวย แขนเรียวที่ยังคงถูกพันธนาการไว้ด้วยกุญแจมือยกขึ้นคล้องต้นคอแกร่ง ใบหน้าสวยซุกลงกับไหล่หนาเมื่ออีกคนเริ่มขยับกายอย่างช้าๆ
"มันรู้เหรอว่าจุดที่ทำให้พี่รู้สึกดีที่สุดน่ะอยู่ตรงไหน?" เสียงแหบพร่ายังกระซิบอยู่ข้างหู สะโพกมนถูกกดให้แนบลงบนตักมากขึ้นพร้อมกับความใหญ่โตที่สวนขึ้นมาจนโดนจุดกระสันนั้นทำให้โฮซอกหลุดเสียงครางออกมา
"อ๊า!" จองกุกหัวเราะในลำคอ มือใหญ่บีบขย้ำก้อนเนื้อนิ่มบังคับให้ขยับขึ้นลงพลางสวนสะโพกขึ้นมาย้ำๆจนโฮซอกต้องจิกเล็บลงบนหลังแกร่งเพื่อระบายความเสียวที่เกิดขึ้น
"มันรู้เหรอว่าต้องขยับแบบไหนถึงจะทำให้พี่ร้องขอออกมาได้?" แล้วจังหวะก็เปลี่ยนไป จากที่เคยสวนสะโพกขึ้นไปจนโดนจุดไวต่อสัมผัสในร่างกายนั้นกลับกลายเป็นหยุดนิ่งแทน ครั้นอีกคนจะขยับเองก็ถูกล็อคสะโพกเอาไว้ ร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปาก สะโพกสอบควงเป็นวงกลมช้าๆแต่ก็ยังไม่ยอมขยับ ความอุ่นร้อนถูไถไปตามผนังนุ่มจนช่องทางคับแคบต้องเกร็งตอดรัดเพราะความต้องการ
"อือ จะ...จองกุก อึ่ก ได้โปรด" โฮซอกเอ่ยเสียงสั่น สะโพกมนพยายามถดลงบนตักแกร่งที่ขยับช้าๆเหมือนกลั่นแกล้ง โฮซอกรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ สิ่งที่จองกุกทำอยู่ตอนนี้มันทรมานยิ่งกว่าตอนที่โดนรุนแรงใส่ซะอีก
"งั้นก็บอกมาสิ" ปลอกคอสีแดงถูกดึงรั้งจนใบหน้าสวยต้องเงยขึ้น ริมฝีปากหยักบดจูบลงบนกลีบปากอิ่ม ปลายลิ้นแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มเมื่ออีกคนเผยอริมฝีปากเปิดทางให้ มือหนาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังขาว ส่วนอีกข้างก็เลื่อนลงไปสัมผัสแกนกายหวานชูชันที่ถูกผูกไว้ด้วยผ้าสีดำอย่างหยอกล้อจนอีกฝ่ายร้องอื้ออึง
"บอกผม...ว่าพี่เป็นของใคร"
"อ๊ะ อ๊า อ๊า" เสียงหวานครางออกมาเมื่ออีกคนขยับสะโพกสวนขึ้นเหมือนต้องการเร่งเอาคำตอบ มันทรมานเสียจนริมฝีปากสีสดต้องค่อยๆอ้าออกก่อนที่คำตอบจะถูกเอ่ยออกมาอย่างกระท่อนกระแท่น
"ฮึ่ก...ระ...เรา อ๊ะ"
"เรา...อึ่ก"
"เป็น...อ๊า ของจองกุก"
"เราเป็นของจองกุก..." นัยน์ตาหวานฉ่ำน้ำมองสบกับนัยน์ตาสีดำสนิท ใบหน้าหล่อเหลากับแววตาที่กำลังสะท้อนใบหน้าของตนอยู่นั้นทำให้โฮซอกต้องพูดย้ำออกไปอีกครั้ง
"โฮซอกเป็นของจองกุกคนเดียว" สิ้นคำตอบ ริมฝีปากอิ่มก็ถูกกดจูบอีกรอบ สะโพกสอบเร่งจังหวะดันกายเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มให้เร็วขึ้นเช่นเดียวกับสะโพกมนที่ยกขึ้นแล้วทิ้งตัวสวนกลับลงมาอย่างรู้งาน
"อ๊า! อ๊ะๆ อื้อ ฮั่ก"
"อ่าห์ รัดแน่นๆสิครับ" จองกุกครางเสียงต่ำ มือหนาบีบขย้ำสะโพกกลมจนเป็นรอยแดงเถือก กดให้แนบกับตักแล้วกระแทกกายขึ้นมาเต็มแรง
"หื้อ เสียว อย่าเข้ามาลึก อ๊า ฮั่ก! เราเสียว" ปากอิ่มเผยอครางออกมาอย่างไม่ได้ศัพท์ เล็บคมข่วนลงบนแผ่นหลังกว้างจนเป็นแผล ช่องทางร้อนผ่าวเพราะแรงเสียดสีที่กำลังถูกสำรวจอยู่นั้นขมิบตอดรัดแกนกายใหญ่แน่นจนจองกุกเผลอจิกเล็บลงบนก้นนิ่มอย่างลืมตัว
"อื้อ อ๊าๆ อึ่ก"
"จองกุก จองกุก ไม่ไหว เราไม่ไหว" โฮซอกร้องบอกอีกคนเสียงกระเส่า แกนกายสีหวานที่มีน้ำปริ่มอยู่ตรงส่วนหัวถูไถไปกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ปากอิ่มกดจูบลงบนสันกรามคมอย่างออดอ้อนเพื่อขอให้อีกคนช่วย ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้ม มือใหญ่เลื่อนไปดึงปมชายผ้าที่ทรมานร่างบางเอาไว้ออกในขณะที่สะโพกสอบยังคงขยับเข้าออกอย่างเต็มกำลัง
"อ๊า~!" โฮซอกหวีดร้องก่อนจะกระตุกกายปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องแกร่ง เช่นเดียวกับร่างสูงที่กระแทกกายอีกสามสี่ครั้งแล้วปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในเรือนกายอุ่นอย่างสุขสม
ปล. อย่าลืมกลับไปอ่านที่เด็กดีต่อนะคะ ^^